Η μαγεία της Σαμοθράκης

Η Σαμοθράκη είναι ένα νησί καταπράσινο και μαγικό. Δεν θα σου φτάσει μια φορά για να δεις όλες τις ομορφιές που κρύβει.

Γεμάτη καταρράκτες και βάθρες με κρυστάλλινα νερά, το νησί των Μεγάλων Θεών, των Καβείριων μυστηρίων αποπνέει ένα απόκοσμο συναίσθημα, μια άγρια ομορφιά.

Το ταξίδι ξεκινάει…

Εκεί δεν θα χαρείς αμμουδερές παραλίες (έχει μόνο μια για την ακρίβεια, την Παχιά Άμμο), δεν θα περπατήσεις σε ασπρισμένα σοκάκια.

Εκεί θα σκαρφαλώσεις σε απότομα βράχια, θα περπατήσεις σε μονοπάτια κρυμμένα από τις φτέρες, θα βουτήξεις στα παγωμένα νερά του ορμητικού καταρράκτη. Κάθε φορά θες να σκαρφαλώσεις όλο και πιο ψηλά, να δεις και το επόμενο μονοπάτι που οδηγεί.

Από μικρή είχα την τύχη να επισκέπτομαι σχεδόν κάθε καλοκαίρι και από ένα νησί. Είχα λοιπόν στο μυαλό μου οργανωμένα τα νησιά. Όταν βρισκόσουν στο Ιόνιο θα κολύμπαγες σε βαθιά, παγωμένα νερά με έντονο μπλε χρώμα και τα σπίτια με κεραμίδια σου έδιναν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα χωρίο ή μια μικρή πόλη της Ηπειρωτικής Ελλάδας.

Αντιθέτως, την στιγμή που πάταγες το πόδι σου σε Κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου αντίκριζες τα κατάλευκα σπιτάκια και τα τιρκουάζ νερά.

Με τη Σαμοθράκη τα πράγματα είναι αλλιώς…

travel-story-samothraki-geonutrition — Πλησιάζοντας την Σαμοθράκη

Όταν πλησιάζεις με το καραβάκι το πρώτο που παρατηρείς είναι το επιβλητικό βουνό Σάος ή Φεγγάρι, το υψηλότερο βουνό του Αιγαίου. Απλώνει την σκιά του σε όλο το νησί και σε προϊδεάζει πως αυτή τη φορά δεν θα δεις τίποτα γνώριμο.

Το λιμάνι του νησιού είναι μικρό, με λίγα μαγαζιά, κυρίως τα βασικά. Είναι εκεί από όπου θα ξεκινήσεις το δρόμο σου για την Χώρα του νησιού και για τα Θέρμα, τον οικισμό που συναντάς πριν ξεκινήσεις για την ανάβαση προς τους καταρράκτες.

Στα Θέρμα ή Λουτρά θα δροσιστείς με το νερό από τη βρύση και θα πιεις έναν ελληνικό στο μοναδικό καφενείο του χωριού. Μπορείς αν θέλεις να επισκεφτείς και τα λουτρά με το ιαματικό θειούχο νερό.

Όταν είσαι έτοιμος ξεκινάς σιγά σιγά για τους καταρράκτες.

Εκεί έχεις να κάνεις 3 επιλογές: την Γριά Βάθρα, τον Γρηγοράκη και τον Παράδεισο. Κάθε μια διαδρομή είναι ξεχωριστή.

Στη Γριά Βάθρα

Στη Γριά Βάθρα μπορείς να φτάσεις πολύ γρήγορα στην πρώτη φυσική πισίνα, “Τα Μπάνια του Λαού” όπως λέγονται. Από εκεί, ανάλογα με την όρεξη και την αντοχή σου μπορείς να συνεχίσεις να ανεβαίνεις προς τα πάνω και να βουτάς σε κάθε βάθρα που συναντάς.

Κάθε μια διαφορετική από την προηγούμενη, άλλες βαθιές, που βουτάς από ψηλά και άλλες μικρές, ίσα που βρέχεις τα πόδια σου.

Συνεχίζεις να ανεβαίνεις μέχρι που φτάνεις σε ένα ψηλό βράχο, που κρύβει από πίσω του μια πανέμορφη βάθρα με παγωμένο πεντακάθαρο νερό. Από εκεί χρειάζεσαι σκοινιά αναρρίχησης για να συνεχίσεις…ή απλά πολύ τρέλα.

Η δεύτερη επιλογή σου είναι οι βάθρες του Γρηγοράκη, με πιο γνωστή το Μπαλκόνι. Η συγκεκριμένη βάθρα ήταν για μένα ο φόβος και ο τρόμος, καθώς για να φτάσεις πρέπει να καταρηχηθείς για 2-3 μέτρα από τα πατήματα του βράχου, χωρίς να κοιτάξεις κάτω (φιλική συμβουλή). Ωστόσο η θέα σε αποζημιώνει.

Η τρίτη σου επιλογή είναι ο Παράδεισος. Η πρόσβαση ως εκεί είναι πολύ εύκολη και οι βάθρες είναι αρκετά ρηχές οπότε ενδείκνυνται για χαλάρωση.

Εκτός από αυτές τις 3 επιλογές υπάρχει και άλλη μια, ξεκινώντας από διαφορετικό σημείο του νησιού, που οδηγεί στις πιο διάσημες βάθρες, του Φονιά.

Η πρώτη και η πιο γνωστή μοιάζει με μεγάλη βαθιά λίμνη και γεμίζει από έναν ορμητικό καταρράκτη. Στη συνέχεια, ανεβαίνοντας ψηλότερα συναντάς την 2η και την 3η βάθρα, εξίσου μεγάλες και καταγάλανες.

Μπορείς να επιλέξεις βέβαια και τον δύσκολο δρόμο, αυτόν που οδηγεί στην Κλείδωση. Εκεί θα αντικρίσεις τον μεγαλύτερο καταρράκτη του νησιού, ύψους 35 μέτρων που χύνεται σε μια μικρή βάθρα με το πιο παγωμένο και καθαρό νερό που θα βουτήξεις ποτέ.

Αν σου αρέσει η πεζοπορία η Σαμοθράκη δεν θα σε απογοητεύσει

Μπορείς να ανέβεις στις πηγές του Φονιά, από όπου μαζεύεται το νερό και ξεκινάνε οι καταρράκτες για τις βάθρες.

Όταν φτάσεις εκεί το τοπίο είναι μαγικό. Άσπρα βράχια από γρανίτη σχηματίζουν νεροτσουλήθρες που στέλνουν το νερό ορμητικά προς τα κάτω.

Αν ακόμα και εκεί νιώθεις ότι δεν είδες αρκετά μπορείς να περπατήσεις μέχρι το Φεγγάρι, την κορυφή του βουνού. Στο ψηλότερο σημείο της Σαμοθράκης. Εκεί όπου θα αντικρίσεις όλη την ομορφιά της.

Όλη αυτή η περιπλάνηση, το περπάτημα, το κολύμπι και οι βουτιές δεν γίνεται να μη σου ανοίξουν την όρεξη.

Το νησί έχει πολλά παραδοσιακά προϊόντα και πλούσιες γεύσεις. Το πιο διάσημο φαγητό είναι το ντόπιο κατσικάκι. Είτε κοκκινιστό σε σάντουιτς είτε στη σούβλα ή σε λαδόκολλα είναι ένας μεζές που σκλαβώνει και τον πιο απαιτητικό.

Μιας και έχω λατρεία στα τυριά, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την φέτα Σαμοθράκης, το Μακρυλίσιο και το Ξηροτύρι, το καθένα με την δική του μοναδική γεύση. Μάλιστα η χαρακτηριστική γεύση των τυριών λέγεται ότι προκύπτει από την διατροφή των ζώων με αρωματικά βότανα του βουνού και θαλασσινό νερό.

Ακόμα και μπύρα φτιάχνουν στην Σαμοθράκη, τον Φονιά. Μια μπύρα φρέσκια, μη παστεριωμένη, με ιδιαίτερη γεύση που θα εκτιμήσουν οι “ψαγμένοι” κάλυκες.

Στη Χώρα της Σαμοθράκης

Αφού φας και πιεις σειρά έχει το επιδόρπιο. Έχω συνδυάσει το γλυκό με την Χώρα του νησιού και θα καταλάβεις αμέσως γιατί.

Με το που ξεκινάς την βόλτα σου στο ανηφορικό πλακόστρωτο θα συναντήσεις ένα μικρό μαγαζάκι με πάγκους που ξεχειλίζουν από βότανα και μπαχαρικά.

Εκεί θα φας την πιο νόστιμη σοκολάτα, σε συνδυασμούς που δεν έχεις φανταστεί. Λευκή με αποξηραμένα φρούτα, μαύρη με ταχίνι και φουντούκι, λευκή με μπισκότο και εσπρέσο, σοκολάτα με κόκκινο πιπέρι, με μπισκότο, με ένα σωρό παραλλαγές, ακόμα και με χοντρό θαλασσινό αλάτι, ένας συνδυασμός απρόσμενα νόστιμος.

Ανηφορίζοντας συναντάς πολλά μικρά μαγαζάκια για καφέ και αναμνηστικά. Το πιο γνωστό μαγαζί για γλυκό στη Χώρα είναι ο Λευκός Πύργος που σερβίρει το γλυκό: “πίσσα και πούπουλα” δηλαδή σοκολατόπιτα με παγωτό.

Ωστόσο για εμένα το πιο όμορφο μαγαζί στη Χώρα είναι μια γλυκιά καφετέρια με την ομορφότερη θέα, η Τράπεζα με Θέα.

Λέγεται έτσι γιατί ήταν όντως παλιά Τράπεζα, μέχρι που μια μέρα δυο νέα παιδιά αποφάσισαν να αφήσουν τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης και να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί, δίνοντας στον χώρο νέα ζωή. Εκεί θα ξεδιψάσεις με αρωματική λεμονολεβάντα, που όμοιά της δεν έχεις ξαναπιεί.

Δεν λέγεται όμως τυχαία Τράπεζα με Θέα. Από το μπαλκόνι αντικρίζεις το κάστρο της πόλης και από κάτω τα παραδοσιακά σπιτάκια με τις κεραμοσκεπές λουσμένα στο χρυσό φως του ηλιοβασιλέματος. Είναι από τις εικόνες που δεν θα ξεχάσεις εύκολα, όπου αλλού κι αν ταξιδέψεις.

Με αυτή την εικόνα αποχαιρέτησα και φέτος την Σαμοθράκη, με την υπόσχεση ότι θα ξαναεπιστρέψω σύντομα.