Καστάνιτσα, το χωριό του Φθινοπώρου

kastanitsa-travelstory-travelblogger-geonutrition

 

Κάθε εποχή έχει την δική της ομορφιά, αρκεί να βρίσκεσαι κοντά στην φύση, εκεί που θα την απολαύσεις σε όλο της το μεγαλείο.

Το Φθινόπωρο είναι ίσως η μοναδική εποχή του χρόνου που συνδυάζει τόσα τοπία ξεχωριστής ομορφιάς, τόσες μοναδικές εικόνες, αρώματα και χρώματα.

Αν παρατηρήσεις είναι παντού γύρω σου. Στον αέρα που έχει αρχίσει να δροσίζει, στα φύλλα που πέφτουν, στην μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.

Μεγαλώνοντας από παιδί κοντά στην φύση, έμαθα να παρατηρώ όλες αυτές τις ανεπαίσθητες αλλαγές που προμηνύουν την αλλαγή μιας εποχής.

Όσο βρίσκεσαι στην πόλη όμως δεν μπορείς εύκολα να το αντιληφθείς. Δεν υπάρχουν πολλά σημάδια για να στο μαρτυρήσουν. Ο μόνος τρόπος είναι να βρεθείς, έστω και για λίγο, κάπου έξω.

Η επίσκεψή μου στην Καστάνιτσα, στο χωριό του Φθινοπώρου, ήταν το στοιχείο που χρειαζόμουν για να καταλάβω ότι έχει έρθει αυτή η εποχή.

 

 

Εκείνο το Σάββατο ξεκινήσαμε όλοι μαζί, με την ομάδα του Γιώργου, από την πολύβουη Αθήνα…να βρούμε το Φθινόπωρο.

Ήμασταν πάνω από 40 άτομα, όλοι από τις Εναλλακτικές Εξορμήσεις, μια ομάδα που σου δίνει την ευκαιρία να έρθεις κοντά στην φύση με ένα μοναδικό τρόπο. Πεζοπορία και αναρρίχηση, canyoning, εθελοντική εργασία και όλα αυτά σε διαφορετικούς προορισμούς σε όλη την Ελλάδα.

 

 

Η πρώτη μας στάση ήταν ο Πραστός

 

 

kastanitsa-travelstory-travelblogger-geonutrition

 

Ένα παραδοσιακό χωρίο χτισμένο αμφιθεατρικά, με καλοδιατηρημένα πέτρινα σπίτια και εκκλησίες.

Από εκεί ξεκινήσαμε το μονοπάτι που θα μας έβγαζε στην Καστάνιτσα, στην γιορτή του κάστανου, που είχε ήδη ξεκινήσει.

 

Ύστερα από κάποια ώρα πεζοπορίας, ακούσαμε τρεχούμενο νερό. Κατηφορίζοντας βρεθήκαμε μπροστά σε ένα ποταμάκι περικυκλωμένο από καστανιές. Από εκείνο το σημείο και μετά μπήκαμε πιο βαθιά μέσα στο δάσος.

Σε κάθε γωνιά ξεφύτρωναν χρωματιστά μανιτάρια που μόλις είχαν βγει από το βρεγμένο χώμα και άσπρα κυκλάμινα. Πότε ανηφορικό και πότε ομαλό, το μονοπάτι συνέχιζε προς την Καστάνιτσα.

Πριν την τελευταία ανηφόρα σταθήκαμε σε ένα ξέφωτο για μια ομαδική φωτογραφία

Στα τελευταία μέτρα της διαδρομής βρεθήκαμε στην καρδιά του Φθινοπώρου.

Καστανιές, λόφοι με χρυσά φύλλα και ανοιγμένα κάστανα που είχαν πια πέσει στο χώμα.

 

kastanitsa-travelstory-travelblogger-geonutrition

 

 

Φτάσαμε στην Καστάνιτσα

Από μακριά ακούγονταν τα τραγούδια από το γλέντι στην γιορτή του κάστανου, που είχε αρχίσει από το πρωί.

Η Καστάνιτσα είναι χτισμένη ανηφορικά, με παλιά, πέτρινα, ασβεστωμένα σπίτια. Τα περισσότερα έμοιαζαν πια εγκαταλελειμμένα, ωστόσο το χωριό ήταν γεμάτο ζωή, λόγω της ημέρας.

Στην πλατεία είχαν ήδη αρχίσει να σερβίρουν ρεβίθια και χοιρινό με κάστανο. Στις γωνίες του δρόμου ο κάθε παραγωγός έδινε και τα δικά του κάστανα, καρύδια και βότανα.

 

kastanitsa-travelstory-travelblogger-geonutrition

 

Μελισσοπαραγωγοί είχαν στήσει πάγκους με κάθε λογής μέλι, καθένα με την δική του μοναδική γεύση. Αρωματικό από θυμάρι και κυπαρίσσι, κόκκινο μέλι από ρείκι, γλυκό με κεχριμπαρένιο χρώμα από έλατο.

Και το αγαπημένο μου, μέλι από κούμαρα, με την χαρακτηριστική γλυκόπικρη γεύση που όταν το βάλεις στο φως το χρώμα του γίνεται σμαραγδένιο.

Μέλι, γύρη, κεραλοιφές και τσάι.

 

Φτάνοντας στο πανηγύρι, οι νέοι του χωριού μοίραζαν ζεστό τσάι από μίγμα βοτάνων και τσίπουρο.

Δίπλα, οι γυναίκες έψηναν ρέγκα, σουβλάκια και χοιρινό με κάστανα.

Μια κοπέλα μας μοίραζε σε ένα μικρό μπολάκι σπετσοφάη με ρύζι και κάστανα όσο περιμέναμε στην ουρά για το φαγητό, όσο είχε δηλαδή απομείνει.

Στα τραπέζια τραγουδούσαν, χόρευαν και τσουγκρούσαν το ποτήρι με το τσίπουρο γιορτάζοντας το Φθινόπωρο.

Επιστρέφοντας στην πλατεία για ένα τελευταίο καφέ πριν φύγουμε ανακαλύψαμε ένα μικρό καφενείο που έκρυβε πολλούς θησαυρούς.

 

kastanitsa-travelstory-travelblogger-geonutrition
Καφενείο Η Συνάντησις

 

Μας υποδέχτηκε ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης με ένα καλό λόγο και ένα ποτήρι δροσερό νερό. Το καφενείο ήταν και μουσείο, με αντικείμενα από το σπίτι των παππούδων και προ παππούδων του.

Μετά από το περπάτημα και το φαγητό ο Ελληνικός καφές που μας πρόσφερε ήταν αυτό που χρειαζόμασταν για να αποχαιρετήσουμε την όμορφη Καστάνιτσα.

 

Γυρίσαμε πια βράδυ στη Αθήνα.

Σε μια υφασμάτινη τσάντα είχα πάρει μαζί μου μερικά κάστανα, βελανίδια και κουκουνάρια.

Λίγο Φθινόπωρο για να κρατήσω μέσα στο σπίτι…

 

 

Ταξίδια με αρώματα και γεύσεις, συνταγές που λαχταράς και άρθρα που θα σου λύσουν πολλές απορίες στην διατροφή.

Όλα μπορούν να προσγειωθούν στο email σου, με ένα subscribe εδώ

 

 

Sharing is caring

Recommended Articles

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *