Μετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων όλοι νιώθουμε αποσυντονισμένοι, αγχωμένοι και ίσως απογοητευμένοι.
Νιώθουμε ότι μπαίνουμε ξανά στην ίδια κατάσταση, ότι δεν προχωράμε μπροστά, ότι όλα μένουν πίσω.
Όλοι αντιμετωπίζουμε τέτοια συναισθήματα. Είναι απολύτως φυσιολογικό.
Σήμερα θέλω να δούμε μαζί τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης μελέτης του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Kings’ College σχετικά με τις επιπτώσεις τις καραντίνας στην ψυχολογία μας.
Τον Φεβρουάριου του 2020, όταν η καραντίνα ήταν προ των πυλών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέθεσε στην επιστημονική κοινότητα να πραγματοποιήσει όσο πιο σύντομα γίνεται ανασκόπηση στην βιβλιογραφία ώστε να βρουν τους κατάλληλους τρόπους να διαχειριστούν την κατάσταση.
Έγινε λοιπόν ανασκόπηση όλων των μέχρι τώρα μελετών με εθελοντές άτομα που είχαν νοσήσει από κάποιον ιό και είχαν μπει σε καραντίνα.
Μέσω ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων χώρισαν τις επιπτώσεις της καραντίνας σε διάφορους τομείς.
(τα παρακάτω αποτελούν μετάφραση της αρχικής μελέτης και όχι προσωπική μου γνώμη)
Ψυχολογικές επιπτώσεις
Άτομα που μπήκαν σε καραντίνα, τόσο εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας όσο και στον γενικό πληθυσμό, εμφάνισαν συμπτώματα όπως:
αγχώδης διαταραχή, αϋπνία, θυμό, αίσθημα μοναξιάς και εγκατάλειψης, ανία, κατάθλιψη και αίσθημα στιγματοποίησης.
Άνθρωποι με ιστορικό ψυχολογικών προβλημάτων παρουσίαζαν άγχος και θυμό ακόμα και 6 μήνες μετά την καραντίνα.
Μάλιστα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: όσο μεγαλύτερη διάρκεια είχε η καραντίνα τόσο εντονότερα ήταν τα αρνητικά συμπτώματα σε όλους.
Αντιθέτως, ακόμα και μερικές μέρες λιγότερης απομόνωσης έκαναν την διαφορά στην ψυχολογία τους.
Αλλαγές στην συμπεριφορά
Ορισμένοι εθελοντές της μελέτης δήλωσαν ότι μετά από αυτή την εμπειρία απέφευγαν όποιον έβηχε ή φτερνιζόταν, απέφευγαν συνωστισμένους κλειστούς χώρους και γενικώς απέφευγαν όλους τους δημόσιους χώρους ανεξαιρέτως, για τις επόμενες εβδομάδες.
Πολλοί άργησαν ακόμα και μήνες να προσαρμοστούν στην καθημερινότητα που είχαν πριν την καραντίνα.
Οι επαγγελματίες υγείας που είχαν νοσήσει, ανέφεραν σε μεγάλο βαθμό ότι άλλαξε η ψυχολογική τους κατάσταση (περισσότερος θυμός, άγχος, φόβος, αίσθημα ενοχής, μοναξιάς και θλίψης) και μειώθηκε το εισόδημα και η απόδοση τους.
Οικονομικά προβλήματα
Όσοι αναγκάστηκαν να διακόψουν την εργασία τους, λόγω της καραντίνας αντιμετώπισαν έντονα οικονομικά προβλήματα για μήνες μετά.
Ακόμα κι αν το κράτος έδωσε κάποιου είδους επιδόματα ενίσχυσης, δεν ήταν αρκετά ή δεν δόθηκαν αρκετά σύντομα ώστε να βοηθήσουν. Τα στατιστικά έδειξαν ότι αυτοί που είχαν χαμηλότερο εισόδημα υπέφεραν και περισσότερο.
Στιγματοποίηση
Από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που επηρέασαν την ψυχολογία και την καθημερινότητα των ανθρώπων που βρέθηκαν σε καραντίνα ήταν ο στιγματισμός τους από τους υπόλοιπους.
Ανέφεραν απόρριψη από τον κοινωνικό τους περίγυρο, ακυρώσεις προσκλήσεων σε κοινωνικές εκδηλώσεις, αντιμετώπιση τους με φόβο και καχυποψία και αρνητικό σχολιασμό.
Τόσο από την κοινότητα (χωριό, γειτονιά κ.α.), όσο και από συναδέλφους, φίλους και συγγενείς.
Κάποιοι έχασαν τις δουλειές τους και άλλοι ένα μεγάλο αριθμό πελατών στον φόβο ότι θα τους μεταδώσουν τον ιό, ακόμα και χρόνια μετά!
Τι λύσεις υπάρχουν, σύμφωνα με την μελέτη
Όσο πιο σύντομη καραντίνα γίνεται
Η διάρκεια πρέπει να είναι ακριβώς όση χρειάζεται για την αποφυγή μετάδοσης του ιού.
Η παράταση της καραντίνας για λόγους πρόληψης, ακόμα και μερικές ημέρες, σε άτομα που ήδη είναι καιρό στην απομόνωση, θέτει σε κίνδυνο την ψυχολογική τους κατάσταση.
Μια δυσάρεστη κατάσταση που παρατείνετε επ’ αόριστον, είναι πιο επιβλαβές από την λήψη αυστηρών μέτρων καραντίνας μόνο για το επικίνδυνο χρονικό διάστημα της επώασης του ιού.
Σωστή πληροφόρηση του κοινού
Άτομα που νοσούν από μια ασθένεια που μέχρι στιγμής δεν έχει θεραπεία, αισθάνονται, όπως είναι φυσικό, μεγάλο κίνδυνο για την ζωή τους και την υγεία της οικογένειας τους.
Υπερεκτιμούν τα συμπτώματά τους και φοβούνται για τα χειρότερα.
Αν δεν λάβουν σωστή πληροφόρηση από τις αρμόδιες αρχές για τους πραγματικούς κινδύνους, τα συμπτώματα, πως να τα αντιμετωπίσουν και πως να προστατεύσουν τους ανθρώπους γύρω τους, αφήνονται απλά κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο χωρίς καμία υποστήριξη.
Προμήθειες βασικών αγαθών
Οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν στην βιβλιογραφία έδειξαν ότι άνθρωποι που βρέθηκαν σε καραντίνα αφέθηκαν χωρίς καν τα βασικά για την επιβίωση τους.
(Πολλοί συνάνθρωποι μας βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση. Κάθε δήμος μπορεί να οργανώσει δράσεις όπου θα βοηθήσει άτομα με κινητικά προβλήματα, σε ομάδες υψηλού κινδύνου ή νοσούντες να έχουν τα βασικά τρόφιμα φάρμακα και είδη υγιεινής).
Ψυχολογική υποστήριξη
Οι γραμμές επικοινωνίας για την ψυχολογική υποστήριξη στην διάρκεια της καραντίνας είναι απαραίτητες. Ακόμα και γκρουπ υποστήριξης ατομων που νόσησαν και μπήκαν σε καραντίνα μπορούν να βοηθήσουν.
Εδώ, θα βρεις όλα τα τηλέφωνα για ψυχολογική υποστήριξη σχετικά με τον ιό.
Κατάργηση του στίγματος
Με σωστή ενημέρωση σε σχολεία και στον χώρο εργασίας για την φύση του ιού, τον τρόπο εξάπλωσης, και την σκοπιμότητα της καραντίνας θα μπορέσουμε να μειώσουμε τον στιγματισμό.
Ειδικά τα ΜΜΕ μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο σε αυτό αποφεύγοντας τους δραματικούς τίτλους και την διασπορά φόβου.
Να προσθέσω εδώ ότι, δεν ζούμε πλέον στον Μεσαίωνα. Ένα άτομο που νόσησε και έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο, σύμφωνα πάντα με τα διαγνωστικά τεστ και την απόφαση του γιατρού, δεν αποτελεί κίνδυνο να κολλήσει κάποιον άλλον (τουλάχιστον όχι περισσότερο από ότι όλοι μας).
Κλείνοντας, το άρθρο συμπεραίνει ότι:
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας ποικίλουν και διαρκούν πολύ.
Φυσικά, δεν προτείνει να καταργηθεί αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης, καθώς οι συνέπειες ίσως να ήταν χειρότερες.
Ωστόσο, το να στερείς την ελευθερία ενός ατόμου για το κοινό καλό, είναι αμφιλεγόμενο και πρέπει να χειριστεί προσεκτικά.
Αν δεν είναι δυνατή η αποφυγή της καραντίνας τότε πρέπει τουλάχιστον να είναι όσο δυνατόν πιο ανεκτή.
Πως;
Εξηγώντας στο κοινό ξεκάθαρα πόσο θα διαρκέσει, δίνοντας εναλλακτικές και δυνατότητες να απασχοληθούν, παρέχοντας άμεση επικοινωνία και ψυχολογική υποστήριξη, σιγουρεύοντας ότι βασικές προμήθειες (φαγητό, νερό, είδη υγιεινής, φάρμακα) παρέχονται σε όσους το χρειάζονται.
Άλλωστε, αν η καραντίνα επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία μακροχρόνια επιβαρύνει όχι μόνο εμάς αλλά και το ίδιο το σύστημα υγείας.
Διαβάζοντας και μεταφράζοντας αυτό το άρθρο δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι ότι όλα αυτά αναφέρονταν σε μεμονωμένα περιστατικά στο παρελθόν, σε μικρής κλίμακας καραντίνες, σε άτομα που νόσησαν και αντικειμενικά έπρεπε να απομονωθούν. Ήταν μελέτες που είχαν δημοσιευτεί πριν την πρώτη καραντίνα.
Τι συμβαίνει τώρα;…
Όλα αυτά μας δημιουργούν όπως ανέφερα και στην αρχή δικαιολογημένο άγχος, φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον.
Τι μπορούμε να κάνουμε
Σε συλλογικό επίπεδο, βοηθούμε με το να παραμένουμε στο σπίτι.
Παράλληλα, μπορούμε να παρέχουμε βοήθεια σε όσους είναι σε δυσκολότερη θέση από εμάς (κάνοντας τα ψώνια τους, αγοράζοντα τα φάρμακά τους κ.ο.κ).
Σε ατομικό επίπεδο, εστιάζω σε αυτά που περνούν από το χέρι μου να αλλάξω, αναγνωρίζοντας όσα δεν μπορώ να ελέγξω.
Στο παρακάτω infographic σου δίνω μερικές ιδέες:
Αν βρήκες αυτό το infographic χρήσιμο μοιράσου το, sharing is caring 😉
Πηγές: