Πως ο εγκέφαλος σου σε “σαμποτάρει” από το να πετύχεις.
Όταν βλέπεις ότι η αυτοκυριαρχία και η θέληση σου αποτυγχάνουν να σε οδηγήσουν στο στόχο σου είναι λογικό να απορείς αν όντως ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα ο προμετωπιαίος φλοιός σου είναι υπό την κυριαρχία σου.
Σίγουρα είναι πολύ πιθανό να πεις όχι σε έναν πειρασμό ή στο να αναβάλλεις μία σημαντική εργασία, αυτό όμως δεν σου εγγυάται ότι πάντοτε θα το κάνεις.
Όπως μπορείς να φανταστείς, όλοι έχουμε βρεθεί στη θέση να αναβάλλουμε κάτι για αύριο ενώ θα μπορούσαμε με μεγάλη ευκολία να το είχαμε κάνει σήμερα.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό?
Για άλλη μία φορά η θεωρία της εξέλιξης έρχεται να ρίξει φως στο μυστήριο.
Στην πορεία των χρόνων και καθώς οι άνθρωποι εξελίσσονταν, ο εγκέφαλος μας μεγάλωνε αλλά δεν άλλαζε.
Βασική αρχή της εξέλιξης είναι να χρησιμοποιεί ότι έχει στη διάθεση της παρά να ξεκινήσει από το μηδέν.
Κατά συνέπεια, στον πρωτόγονο εγκέφαλο μας, που κυριαρχούσαν οι παρορμήσεις και τα ένστικτα, απλά προστέθηκε και ο αυτοέλεγχος καθώς αποκτούσαμε νέες δεξιότητες.
Αυτό σημαίνει ότι η εξέλιξη φρόντισε να κρατήσει οποιοδήποτε ένστικτο μας έχει βοηθήσει να επιβιώσουμε σε κάποιο χρονική περίοδο στη διάρκεια της ύπαρξης μας ως είδος, ακόμα και αν τώρα μπορεί να μας δημιουργεί πρόβλημα.
Τα καλά νέα είναι ότι η εξέλιξη μας εξόπλισε και με ότι χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία σχετίζεται με την επιβίωση μας.
Για παράδειγμα, η ακόρεστη επιθυμία για τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες και λιπαρά κάποτε βοήθησε τον άνθρωπο να επιβιώσει όταν το φαγητό ήταν δυσεύρετο.
Ωστόσο στη σημερινή εποχή τα πράγματα είναι λιγάκι… διαφορετικά.
Μπορούμε να προμηθευτούμε τη τροφή μας πολύ πιο εύκολα και η ποσότητα σίγουρα δεν αποτελεί πρόβλημα (τουλάχιστον για το δυτικό κόσμο).
Πλέον η ικανότητα να αντιστεκόμαστε στα “δελεαστικά” φαγητά είναι πιο σημαντική για την επιβίωσή μας.
Το θέμα με τον εγκέφαλο είναι ότι παρόλο που μας δημιουργεί την παρόρμηση, παράλληλα διαθέτει και τα κατάλληλα εργαλεία για να την αντιμετωπίσουμε.
Φαίνεται λοιπόν σαν να υπάρχει ένα μυαλό με δύο εγκεφάλους ή δύο άτομα σε έναν εγκέφαλο!!!
Η μία μας εκδοχή δρα με βάση το ένστικτο και επιθυμεί την άμεση ικανοποίηση ενώ η άλλη μας εκδοχή είναι ικανή να ελέγξει τις παρορμήσεις μας και να καθυστερήσει την ευχαρίστηση με σκοπό να πετύχουμε τους μακροχρόνιους στόχους μας.
Και οι δύο εκδοχές αποτελούν μέρος του εαυτού μας. Πολλές φορές ταυτιζόμαστε με την πλευρά που θέλει να χάσει βάρος και άλλες με αυτή που θέλει να φάει ένα γλυκό.
Έτσι καθορίζεται κάθε πρόκληση της θέλησης.
Ένα μέρος μας θέλει κάτι συγκεκριμένο ενώ το άλλο μέρος θέλει τα δικά του.
Ο τωρινός εαυτός μας θέλει κάτι που θα επηρέαζε αρνητικά τον μελλοντικό εαυτό μας.
Όταν προκύπτει η αντιπαράθεση μεταξύ αυτών των θέσεων, η μία εκδοχή μας πρέπει να παραμερίσει την άλλη εκδοχή.
Το μέρος του εαυτού μας που θέλει να ενδώσει δεν είναι κακό απλά έχει διαφορετική γνώμη για το τι είναι πιο σημαντικό.
Challenge
Ποιες εκδοχές του εαυτού σου έχεις αναγνωρίσει;
Προσωπικά έχω ανακαλύψει τρεις τέτοιες εκδοχές:
- Την αναβλητική
- Την αυτοκριτική
- Την λιχούδα
Ωστόσο αυτές είναι τρεις εκδοχές που δεν με βοηθούν πολύ για την επίτευξη των στόχων μου όπως φαντάζομαι και όλους μας. Οπότε επιστράτευσα τις δυνάμεις μου για να δημιουργήσω μία νέα εκδοχή του εαυτού μου που θα βάζει στην άκρη τις προηγούμενες.
Αν θες και εσύ να βρεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου δεν έχεις παρά να μπεις στο link , να κάνεις το challenge και σε μία εβδομάδα από τώρα να έχεις το ΔΩΡΑΚΙ σου.
Είμαι η Σταματίνα και είμαι Μοριακή Βιολόγος. Αγαπώ να εξερευνώ πως λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, λατρεύω τα μυστήρια και είμαι μεγάλη φαν του Σέρλοκ (Χολμς). Το πάθος μου είναι να βοηθήσω όσους περισσότερο μπορώ να ξεπεράσουν προβλήματα γύρω από την πραγματοποίηση των στόχους τους και να αγαπήσουν ξανά την καθημερινότητα τους.
